Багровы цень [Віктар Стахвюк] (fb2) читать постранично, страница - 8


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

                         галасоў
што струменяць у вакно мансарды
адкуль ўдыхаю я
іх райскі кліч
і позірк іх
што розуму спальвае вузлы
і апускае ў сады забыцця
успамін
калі ў парыве асалод гарыш
і толькі дзесьці
у нізах душы
забыты
           ангел
                    чыстае
                               любові
шчыміць
іх бачыў дзве
у белым і багровым
абедзве жаноча бажаство
адтуль штодня
перад
выбарам
             дабра
                      і зла
дарогі трэцяе
няма